Sine ira et studio 

W dniu 2 grudnia 2016 r. w sali im. S. Dąbrowskiego Sądu Najwyższego – w obecności licznie zgromadzonych gości – odbyła się uroczystość wręczenia Księgi Jubileuszowej z okazji 45-lecia pracy sędziego Jacka Gudowskiego, orzekającego w Izbie Cywilnej Sądu Najwyższego, członka założyciela Towarzystwa Naukowego Procesualistów Polskich, członka Rady Programowej Polskiego Procesu Cywilnego, a przede wszystkim wybitnego procesualisty cywilnego. Uroczystość została otwarta przez prof. dr hab. Małgorzatę Gersdorf, Pierwszą Prezes Sądu Najwyższego, która w imieniu własnym i wszystkich sędziów Sądu Najwyższego złożyła Jubilatowi serdeczne gratulacje. Laudację na cześć Dostojnego Jubilata wygłosili prof. dr hab. Tadeusz Ereciński, były Prezes Sądu Najwyższego kierujący pracami Izby Cywilnej, oraz Prezes Sądu Najwyższego kierujący pracami Izby Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych Józef Iwulski. Głos zabrał także Włodzimierz Albin, Prezes wydawnictwa Wolters Kluwer Polska S.A., które wydało Księgę. Adresy od przedstawicieli Krajowej Rady Sądownictwa, Stowarzyszenia Sędziów „Iustitia”, Sądu Apelacyjnego w Krakowie, Sądu Okręgowego w Krakowie, Sądu Okręgowego w Tarnowie, Sądu Rejonowego w Bochni i Izby Notarialnej w Krakowie odczytał prof. dr hab. Paweł Grzegorczyk.

Redaktorzy Księgi Jubileuszowej prof. dr hab. Tadeusz Ereciński, prof. dr hab. Paweł Grzegorczyk i prof. dr hab. Karol Weitz wręczyli Sędziemu Jackowi Gudowskiemu Księgę Jubileuszową pt. „Sine ira et studio”.

Na zakończenie uroczystości Przewodniczący Krajowej Rady Sądownictwa, Prezes Sądu Najwyższego kierujący pracami Izby Cywilnej, Dariusz Zawistowski uhonorował Jubilata medalem „Zasłużony dla Wymiaru Sprawiedliwości”.

W barwnym wystąpieniu Jubilat serdecznie podziękował inicjatorom, redaktorom, wydawcom i współautorom Księgi oraz organizatorom uroczystości, a także wszystkim osobom, które spotkał na swej zawodowej drodze i które Go ukształtowały jako sędziego i prawnika.

Z Księgi Jubileuszowej dedykowanej Sędziemu Jackowi Gudowskiemu „Sine ira et studio” pod red. naukową Tadeusza Erecińskiego, Pawła Grzegorczyka i Karola Weitza:

Wiele orzeczeń Sądu Najwyższego wydanych z Jego udziałem – w sprawach, w których był sprawozdawcą i autorem uzasadnienia – zostało opublikowanych w urzędowym zbiorze orzecznictwa. Począwszy od nr 1 z 1991 r. – do dziś – w tzw. zielonych zeszytach opublikowano łącznie prawie 300 Jego orzeczeń, w tym dziewięć uchwał w składach powiększonych (uchwałę pełnego składu Sądu Najwyższego, uchwałę pełnego składu Izby i siedem „siódemek”). Żaden sędzia nie może pochwalić się takim wynikiem. Większość z  publikowanych orzeczeń dotyczy prawa procesowego cywilnego, ale jest także wiele innych z dziedziny szeroko rozumianego prawa cywilnego.  

Uzasadnienia sędziego Jacka Gudowskiego są skonstruowane perfekcyjnie. Często odnosi się w nich z wielką erudycją do historii konkretnej instytucji lub przepisu. Sięga do wielu metod wykładni i  ustaleń doktryny, rozważa różne poglądy i  siłą wszechstronnej argumentacji stara się przekonać do swego punktu widzenia. Jego wywód jest zwarty, jasny i  zdyscyplinowany, pisany bogatym, ale pozbawionym zbędnych ozdobników językiem, tak że czytelnik często zapomina, iż ma do czynienia z trudnym rozumowaniem prawniczym. Jako główny redaktor orzeczeń Izby przeznaczonych do publikacji w  zbiorze urzędowym zadziwia mistrzowską znajomością zasad i  ducha języka polskiego, konsekwentnie tępi obce naleciałości i środowiskowy żargon.

Te same cechy wykazują Jego publikacje – ważne, oryginalne i pokazujące znaczenie i  rolę prawa procesowego. Są wśród nich liczne studia i  artykuły poświęcone głównie prawu sądowemu, w  tym dopuszczalności drogi sądowej, zasadom procesowym, pełnomocnictwu procesowemu i  środkom zaskarżenia, a  także ustrojowi sądów. Jest On współautorem i  redaktorem komentarzy do kodeksu postępowania cywilnego, kodeksu cywilnego, prawa o  ustroju sądów powszechnych i  ustawy o  Krajowej Radzie Sądownictwa. Podejmuje zagadnienia istotne, nowe, a Jego świeże spojrzenie pozwala zwrócić uwagę na niedostrzegane wcześniej aspekty znanych, zdawałoby się, instytucji. Żaden z  autorów piszących dziś o  środkach zaskarżenia lub innych podejmowanych przez Niego zagadnieniach nie może nie odnieść się do Jego ustaleń i propozycji. Dzięki Jego studiom i artykułom zaczęły być doceniane rola i funkcje prawa procesowego cywilnego jako nośnika wartości w demokratycznym państwie prawa.  

W swoim piśmiennictwie Sędzia Jacek Gudowski łączy wszechstronną wiedzę teoretyczną z ogromnym doświadczeniem i wyczuciem praktyki. Zapewnia Mu to miejsce wśród najznamienitszych polskich procesualistów czasów współczesnych. Jego dorobek stanowi niezwykle oryginalny i  niepowtarzalny wkład w  rozwój rodzimej procesualistyki, rzadko będący udziałem dzisiejszych „rasowych” naukowców. (…)  

W ciągu ponad 40 lat orzekania starał się przestrzegać wszystkich zasad i – zgodnie z przyrzeczeniem, które składał, wkładając togę i sędziowski łańcuch – wiernie służyć Rzeczypospolitej. Podejmował się tylko tych wyzwań, którym był wstanie podołać –merytorycznie i terminowo. Nigdy nie naruszył terminu procesowego, a zwłaszcza terminu sporządzenia uzasadnienia, stając się pod tym względem wzorem, często trudnym do naśladowania. Często szukał nietypowych i odważnych, ale sytuacyjnie najlepszych rozwiązań interpretacyjnych. Znając słabości i niedostatki porządku prawnego, postępował w myśl zasady: „w sytuacjach niekonwencjonalnych działaj niekonwencjonalnie” i orzekał sine ira et studio. (…)”     

&

Sędzia Jacek Gudowski urodził się 23 lipca 1949. W latach 1967-1971 odbył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1971-73 odbył aplikację sądową etatową w Sądzie Wojewódzkim w Krakowie. Po zdaniu egzaminu sędziowskiego w dniu 11 października 1973 r. Jacek Gudowski został mianowany asesorem sądowym w okręgu Sądu Wojewódzkiego w Krakowie i skierowany do sądu powiatowego w Bochni, gdzie jako asesor orzekał do sierpnia 1975 r. W dniu 1 sierpnia 1974 został kierownikiem sekcji cywilnej i orzekał w sprawach procesowych.

Na stanowisko sędziego Sądu Rejonowego w Bochni został powołany 9 sierpnia 1975 r., a od 1 września 1975 r. powierzono Mu funkcję przewodniczącego Wydziału I Cywilnego w tym Sądzie. (…)

W dniu 21 maja 1980 r. został sędzią Sądu Wojewódzkiego w Tarnowie, przez trzy lata jednak orzekał nadal – będąc na delegacji – w Sądzie Rejonowym w Bochni oraz w ograniczonym zakresie w Sądzie Wojewódzkim w Tarnowie, w instancji rewizyjnej. (…)  

W 1983 r. przeszedł na stałe do orzekania w Sądzie Wojewódzkim w Tarnowie, a w 1985 r. został Przewodniczącym Wydziału I Cywilnego w tym Sądzie.  

Z dniem 1 września 1987 r. przeszedł do Sądu Wojewódzkiego w Krakowie, gdzie objął stanowisko wizytatora ds. cywilnych, orzekającego także w sprawach cywilnych rewizyjnych.    

W styczniu 1990 r. Jacek Gudowski został wybrany przez sędziów Sądu Wojewódzkiego w Krakowie jednym z ich przedstawicieli w ogólnopolskim zebraniu przedstawicieli zgromadzeń ogólnych sędziów w sądach wojewódzkich, a jednocześnie kandydatem na członka Krajowej Rady Sądownictwa. Dzięki wyborowi zgromadzenia został członkiem Krajowej Rady Sądownictwa na kadencję 1990-1994 (później w latach 1998-2002 był ponownie członkiem Krajowej Rady Sądownictwa, tym razem jako przedstawiciel Sądu Najwyższego).  

W dniu 1 lipca 1990 r. został powołany na stanowisko sędziego Sądu Najwyższego w Izbie Cywilnej. Jesienią 2000 został powołany na stanowisko Przewodniczącego Wydziału III Izby Cywilnej. (…)

W latach 2003-2007 oraz 2011-2015 był członkiem Komisji Kodyfikacyjnej Prawa Cywilnego, zajmując się głównie projektami z dziedziny prawa procesowego.  

Gigantyczny dorobek orzeczniczy sędzia Jacek Gudowski połączył ze znacznym wkładem w rozwój myśli prawniczej w postaci licznych publikacji naukowych z zakresu prawa procesowego cywilnego, ustroju sądownictwa i statusu sędziów. Jest m.in. współautorem i redaktorem „Komentarza do kodeksu postępowania cywilnego”, komentarza „Prawo o ustroju sądów powszechnych. Ustawa o Krajowej Radzie Sądownictwa” oraz „Systemu prawa procesowego cywilnego”.  

Sędzia Jacek Gudowski został odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2002) za wybitne osiągnięcia dla wymiaru sprawiedliwości”. 

Źródło: http://www.sn.pl/aktualnosci/SitePages/wydarzenia.aspx?ItemID=237&ListName=Wydarzenia

 

 

 

 Fotografie z archiwum Sądu Najwyższego